Wielu osobom, od dłuższego już czasu, towarzyszyło pragnienie zorganizowania w naszym kościele całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu. Z radością trzeba przyznać, że pragnienie to zostało zrealizowane. Po konsultacjach stwierdzono, że najlepszym miejscem dla takiej formy modlitwy w ciągu dnia będzie kaplica Bożego Miłosierdzia.
Dzięki zaangażowaniu i ofiarności parafian oraz wielu innych osób udało się odrestaurować i odpowiednio przygotować to miejsce. Kaplica uzyskała nowy blask. Co najważniejsze, zakupiono i wmontowano specjalne, przezroczyste tabernakulum, w którym wystawiany jest Najświętszy Sakrament. Adoracja trwa od poniedziałku do soboty, rozpoczyna się o godz. 9.30 (bezpośrednio po Mszy św.) i kończy się przed Mszą wieczorną.
Równolegle z realizacją tej inicjatywy zostało powołane Apostolstwo Eucharystyczne. Jest to najmłodsza, ale najliczniejsza grupa parafialna, zrzeszająca osoby zjednoczone wokół dzieła adoracji. Niezwykle cieszy fakt, już na samym początku przynależność do Apostolstwa zadeklarowało ponad sto osób i nadal zgłaszają się nowe. Przynależność do wspólnoty ma dwie formy: członkowie, to ci, którzy wypełnili i złożyli deklaracje przynależności, zostali wpisani na listę adorujących, bądź na tzw. listę rezerwowych z racji obowiązków np. zawodowych, oraz sympatycy, którzy bez deklarowania przynależności, włączają się w adorację razem z członkami Apostolstwa w miarę swoich możliwości i czasu. Cała zaś wspólnota spotyka się na formacji raz w miesiącu w auli św. Jana Pawła II. Przynajmniej dwa razy w roku, dla wszystkich chętnych, planowane są pielgrzymi autokarowe do miejsc świętych.
Inicjatywa całodziennej adoracji i powołanie Apostolstwa jest naszą odpowiedzią na głos Kościoła, wzywający do ożywienia i pogłębienia kultu Eucharystii w dzisiejszych czasach. Podstawowym zadaniem Apostolstwa jest dziękczynienie i uwielbienie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie za dar Eucharystii oraz pogłębianie własnej pobożności eucharystycznej i ożywianie jej we własnym środowisku.
Zaangażowanie w tę formę modlitwy, tworzy pewien styl życia nacechowany miłością ofiarną, duchem pokornej służby, skromnością w odnoszeniu się do bliźnich, odpowiedzialnością w pracy i przejrzystością moralną. Owocami adoracji w pierwszej kolejności mają być nasze domy, które jako ogniska wiary i miłości spełniać mają posłannictwo wyrażone słowami św. Łukasza Ewangelisty: „Mój dom będzie domem modlitwy” (Łk, 19, 46). Przede wszystkim, aby żyć Jezusem i Maryją w codzienności potrzeba codziennej troski o życie duchowe, życie sakramentalne, systematyczną pracę nad sobą, częstą modlitwę w tym prywatna adorację Chrystusa w ciszy.
Żywimy nadzieję, że Jezus obecny w kaplicy adoracji nie tylko nigdy nie będzie przebywał sam, ale że wciąż będzie przybywać nowych Jego uczniów-świadków, którzy na cichej modlitwie przed Jego Obliczem, a następnie życiem na miarę świadectwa, przyczynią się do ożywienia wiary wielu.
Niech słowa św. Jana Pawła II z encykliki „Ecclesia de Eucharistia”, jeszcze bardziej pobudzą nasze serca do otoczenia tego dzieła i miejsca należytą troską: „Pięknie jest zatrzymać się przy Chrystusie i jak umiłowany Uczeń oprzeć głowę na Jego piersi, poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca. Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach przede wszystkim «sztuką modlitwy», jak nie odczuwać odnowionej potrzeby dłuższego zatrzymania się przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie na duchowej rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej miłości? Ileż to razy, moi drodzy Bracia i Siostry, przeżywałem to doświadczenie i otrzymałem dzięki niemu siłę, pociechę i wsparcie!”.